Hoe het kan? Dat vraag ik me eigenlijk ook af, maar ik heb er uiteindelijk maar een analyse van gemaakt. Beetje impuls, instant bevrediging van een behoefte, toeval hoewel dat niet bestaat en domme pech van een andere retailer of eigenlijk slecht voor mekaar daar.
Het hele verhaal. Vorige week zaterdag liet onze stofzuiger het afweten, gewoon stuk. Dus ik heb mijn echtgenote beloofd: “Ik bestel er wel een bij Coolblue, dan hebben we hem maandag op kantoor.” Na wat mokken was ze akkoord. Voor de wekelijkse boodschappen ga ik ‘s middags nog met twee dochtertjes van me het centrum in. Verschrikkelijk het regent dus we gaan met de auto. Doel van de sessie: wat spulletjes kopen, maar vooral ook entertainment voor de kinderen. “Servetten hebben we nog nodig pap, we krijgen visite.” “Prima waar wil je die halen?” Het meisje van zes vindt dat we naar de Blokker moeten, daar hebben ze die dingen. Het is haar feestje dus we gaan naar de Blokker. In de winkel lopen ze meteen naar achter, de twee dames weten al te best waar het speelgoed is te vinden. Op weg daarnaartoe wijst mijn oudste nog op de stofzuigers: “Hoef je die ook niet meer op puntnl te zoeken, neem die zwarte maar mee vindt mam mooi. Kijk maar rustig even.” En weg zijn de twee dames. Ze vermaken zich al bij het speelgoed. Tien minuten later sta ik buiten met twee pakjes servetten à 1 euro en een stofzuiger van 149 euro. Dezelfde prijs als bij de online retailer overigens, maar ’s middags kon ik nog mooi even schoonmaken voor de visite kwam. Wat een feest.
Week later, taart bakken. Maar de mixer begeeft het nog voordat het feest is begonnen. Belooft is beloofd, als er taart zou komen is er geen rust totdat die op tafel staat. Op naar de BCC voor een mixer. Aan personeel en hulp geen gebrek, maar dan de mixer. Die is er niet. “Komt ergens in de loop van komende week weer binnen, moet u dan meer weer eens komen kijken.” Je had erbij moeten zijn en de vragende blik in de ogen van mijn dochter moeten zien. Tja, we lopen naar buiten en op dat moment bedenk ik me nog: “Geen alternatieven aangeboden, geen online optie aangeboden, geen wij zullen u even berichten als hij binnen is”. Het meisje van zes alternatief: “Pap zullen we nog even bij de Blokker langs gaan die kunnen je vast helpen.” Mijn echtgenote kijkt vragend de Blokker? Ja de Blokker. Vijf minuten later staan we weer in de lievelingswinkel van onze twee oudste dochters. Ze pakken de kleine tuinstoeltjes weer op, verplaatsen die richting het speelgoed en creëren hun eigen Nijntje bioscoop in de winkel. En een kwartier later verlaat weer een tevreden klant het pand.