Na een drukke week werken komt u op vrijdagavond thuis en denkt te mogen bepalen wat u op TV kijkt. Niets is minder waar. Moegestreden of niet, maar de kinderen bepalen wat er gekeken wordt. Dat was 1990, er was maar één distributiekanaal in huis. Vandaag komt u thuis en kijkt iedereen wat hij of zij wil in huis. We hebben meerdere TV's, laptops of tablets. Vele distributiekanalen en toch wordt naar hetzelfde product gekeken: The Voice of Holland.
Maar dan weer maandag, gewoon aan de slag. Dat gaat tegenwoordig makkelijker, omdat u in elk geval in het weekend niet de discussie hoeft te voeren over het kanaalconflict. U komt simpelweg uitgeruster op het werk aan, maar hoe anders is het daar? We zijn vandaag de dag al blij als we onze cross channel klant binnen onze eigen organisatie adequaat kunnen bedienen.
Cross channel? Ja zeg maar de opvolger van multi channel. De gedachte is dat de verschillende distributiekanalen voor de klant niets meer uit maken. Hij of zij koopt bij een label/retailer en dan maakt het niet meer uit waar en wanneer. Dit blijkt ook door elkaar te lopen, online kopen, fysiek retourneren en het gaat verder: in de fysieke winkel online kopen. All Saints in New York maakt het mogelijk, simpel via de iPad met een app. Geen dure infrastructuur en op een wijze die iedere klant snapt.
Maar het loopt pas echt stroef als het gaat om de merken. Mode, elektronica, sport of fietsen, het maakt niet uit, het kanaalconflict duikt weer op. Vorige week heb ik in twee van die branches weer gepresenteerd en heb me weer verbaasd. Hoeveel eenvoudiger zou het zijn als merken zonder belemmering alles wat ze maken online mogen aanbieden aan de consument en bovendien de consument de keuze laten waar het bezorgd of afgehaald wordt? Ja precies, waar het afgehaald wordt. Een klant koopt online bij het merk (die hebben immers alles) en haalt het af bij de retailer. Voordeel voor de klant is keuze en voor de retailer geen voorraadrisico. Mijn idee, het kanaalconflict is passé.